Terapia żałoby, terapia straty, hipnoterapia w żałobie
Śmierć bliskiej osoby
Śmierć czy strata bliskiej osoby jest zawsze bolesnym doświadczeniem, pełnym żalu, cierpienia, krzywdy, łez, smutku, buntu i rozpaczy. Ból, który czujesz po stracie kogoś bliskiego jest całkowicie naturalnym, choć trudnym dla każdego stanem. Każdy z nas przeżywa wiadomość o śmierci bliskiej osoby i czas żałoby na swój własny sposób, każdy potrzebuje innego czasu, by wrócić do żywych i mimo straty, by żyć dalej.
Jak pogodzić się ze stratą bliskiej osoby?
Umieranie i śmierć w naszej kulturze są tematem tabu. Zbyt rzadko rozmawia się na te tematy, by móc się z nimi oswoić, zanim wydarzą się w naszym życiu. Chcielibyśmy na stałe zatrzymać przy sobie bliskich. Dlatego tak trudno nam się pogodzić z tym, że wszystko w życiu jest tak, jak ma być. Wszystko ma swój początek i koniec – to naturalny porządek świata. Każdy kto się urodził będzie musiał umrzeć. Czasem śmierć przychodzi za wcześnie, ale nie my o tym decydujemy, dlatego jedyna rozsądna rzecz jaka nam pozostaje, to akceptacja tego, czego zmienić nie możemy.
Cierpisz, ponieważ chciałbyś zatrzymać czas, ludzi i wszystko, co się z tym wiąże. Cierpisz, ponieważ nie chcesz pogodzić się z tym, że jedyną pewną w życiu jest zmiana. Twoja wewnętrzna niezgoda, Twój opór niczego nie zmienia. Kiedy stawiasz wewnętrzny opór prawom natury, cierpisz, a życie płynie dalej…
Żałoba – jak poradzić sobie po stracie bliskiej osoby?
Czas żałoby po stracie jest kwestią indywidualną. Masz prawo do smutku, masz prawo do łez, masz prawo do wszystkich innych emocji. Płaczesz za zmarłym, ale tak naprawdę płaczesz nad sobą. Bliska Ci osoba odeszła pozostawiając Cię często z niezałatwionymi sprawami i niewypowiedzianymi słowami. To ktoś Cię zostawił, opuścił, a Ty pozostajesz z pustką i cierpieniem. Często, gdy umierają rodzice, jeszcze dotkliwiej odczuwasz deficyty z dzieciństwa. Zaczynasz zdawać sobie sprawę z tego, że mama czy tata nigdy już nie dadzą Ci tego, czego nie umieli dać wtedy. Kluczem do wyjścia z tego stanu jest uświadomienie sobie i przepracowanie emocji, które czujesz po stracie.
Jak poradzić sobie z żałobą?
Żałoba jest doświadczeniem trudnym i bardzo bolesnym, jednak koniecznym, by móc ponownie odnaleźć pełnię i sens życia, by przewartościować to, co wymaga przewartościowania.
Czasem najtrudniejszą rzeczą jaką potrzebujesz zrobić, gdy kogoś kochasz, to puścić go wolno. Osoba, która odeszła, jest już w innej przestrzeni. Kochaj, pozostawiając w swoim sercu piękne wspomnienia, a puść wszystko inne.
Ktoś, kto umarł, zapewne nie chciałby, żebyś Ty cierpiał i umarł za życia. Opłacz umarłych i wróć do żywych.
Nie umieraj ze swoimi bliskimi. Pozwól im odejść, pozostawiając w swoim sercu miłość do nich i wspólne piękne chwile. Poczuj wdzięczność w za to spotkanie, które było Wam dane doświadczać w tym życiu.
Dlaczego cierpisz po stracie bliskiej osoby?
Może kazano Ci wierzyć, że cierpiąc po stracie ukochanej osoby okazujesz jej szacunek? Może wierzysz, że nie pozwalając sobie na normalne życie, uczcisz zmarłego? Może chcesz wierzyć, że pozostając w żałobie na zawsze stajesz się lepszym człowiekiem? Może kazano Ci wierzyć, że żałoba ma ściśle określone wytyczne, którym musisz sprostać?
Człowiek po stracie bliskiej osoby potrafi tak naprawdę wrócić do funkcjonowania i normalnie się czuć już następnego dnia. Jednak ludzie tego nie robią, ponieważ w naszej kulturze funkcjonują przekonania, że każdą śmierć, tym bardziej bliskiej osoby, należy opłakiwać przez dłuższy czas. Jak długo? To zależy od naszych własnych przekonań. Jedni uważają, że przynajmniej 3 miesiące, inni, że dłużej. Uwierzyliśmy, że jeśli bardzo cierpimy po czyjejś stracie, to znaczy, że ta osoba była dla nas ważna. Czy możesz sobie wyobrazić co by się stało, gdybyś nie opłakiwał i przestał cierpieć po stracie? Pewnie ludzie wokół Ciebie uznali by, że nie zależało Ci na zmarłym. Co więcej, Ty sam mógłbyś też dojść do takiego przekonania i było by to bolesne dla Ciebie. Dlatego ludzie cierpią. Czasem cierpią już do końca życia, wierząc, że ich cierpienie to pewnego rodzaju hołd i szacunek do osoby, która odeszła. Są jednak kultury, w których świętuje się śmierć. Dlaczego? Ponieważ oni wierzą, że to Bóg najlepiej wie kiedy zabrać człowieka do siebie i jest to pewnego rodzaju nagroda. Smutek w takich okolicznościach jest niezrozumieniem istoty życia. Tak więc o żałobie i cierpieniu po stracie decydują nasze przekonania. Przekonania zaś można zmieniać. To Ty wybierasz w co chcesz wierzyć i jak długo chcesz cierpieć.
Jak wyjść z żałoby?
Otrzyj już łzy i wracaj do żywych. Twój czas na tym świecie jest ograniczony, niż marnuj go na zbędne cierpienie. Zajmij się sobą, zadbaj o siebie. To w sobie odszukaj spokój, poczucie bezpieczeństwa i pewność, że sobie poradzisz. Potrzebujesz pomocy? Wbrew potocznym opiniom czas nie leczy ran. Cierpienie wyparte, zanegowane, odsunięte na dalszy plan jest nadal cierpieniem, które wpływa na wszystkie aspekty Twojego życia. Nie potrafisz być szczęśliwy i mieć satysfakcjonujące życie, dopóki nie skonfrontujesz się z tym bólem.
Żałoba jest naturalnym stanem po stracie i nie ma w nim nic niepokojącego, dopóki nie zacznie być stanem permanentnym. Jeśli jednak zbyt długo tkwisz w stanie zawieszenia i rezygnujesz z prawdziwego życia, zastanów się czy nie warto sięgnąć po pomoc.
Gdzie szukać pomocy po stracie bliskiej osoby?
Terapia żałoby to droga wyjścia ze smutku. Tylko wtedy, gdy pozwolisz sobie przeżyć żałobę, możesz ruszyć naprzód. Pozwól, że poprowadzę Cię do wszystkich wypartych i nieuświadomionych emocji. W trakcie sesji dotrzesz do wszystkich emocji, które łączą Cię jeszcze z osobą, która odeszła. Nie tylko uświadomisz sobie, ale i przetransformujesz to, co trudne, co trzyma Cię w miejscu między żywymi a umarłymi. Pozwoli Ci to zaakceptować tę sytuację oraz poczuć ulgę i wewnętrzny spokój. Uwolnisz się, by zacząć lekko i swobodnie doświadczać ponownie życia.
